Beschrijving
Een sprong in de tijd is een volgende verzameling muzikale foto’s die laat horen dat Stef midden in een wonderlijk avontuur met zijn band is. De meeste songs schrijven ze samen wat resulteert in een gevarieerdheid die aanvoelt als een eenheid.
Zijn eerste liefdeslied voor Vlaanderen, waar hij al sinds 1984 woont, Ik zie u graag, is van een eerlijke schoonheid.
Er moet een hoek af zijn ontleent zijn titel direct aan de Vlaamse streektaal en is een swingende ode aan de onvolmaaktheid.
Dichterbij de kern lijkt een muzikale dagboeknotitie van iemand die de 50 voorbij is en alles in perspectief begint te zien, zoals ook het Blues gevoelige Mijn tijd moet nog komen de getuigenis is van iemand die zichzelf voortdurend in vraag stelt met een lichte ironie.
Dat gebeurt ook in Jong in mijn kop dat hij zelf beschrijft als een ode aan de schoonheid van het ouder worden in een wereld van botoxisme en andere krampachtige pogingen te ontstijgen aan de werkelijkheid.
Het is vooral verrassend om te horen hoe hij met zijn band en mede-componisten alle kleuren en stijlen zoekt voor het verhaal dat verteld wil worden.
De samenstelling van de band met twee Nederlanders en twee Vlamingen laat horen hoe sterk die combi kan werken wanneer de verschillen gevierd worden i.p.v. gebruikt om tegenstellingen te creëren.
Een sprong in de tijd is een stijlvolle manier om een 25 jarige loopbaan te vieren met de blik vooruit en de voeten plat op de aarde van het nu….zoals wordt gezongen in een van de laatste songs Ruimte in mijn hoofd
Er komt zoveel op ons af
Elke dag teveel gedoe
Het zoekt een weg
Naar binnen toe
En er is niet zoveel
Ruimte in mijn hoofd
Luister naar iemand die meer in deze tijd staat dan deze tijd wil weten. Een hofnar die wordt aangekondigd als een troubadour …..een integere opportunist….besmet door zuiverheid….een schaap in wolfs kleren….een landschap van verte als een spiegel…..de vleesgeworden paradox….niet onder een hoed te vangen…..Stef Bos….25 jaar later….lichter….wranger….dichter…..ouder…..jonger
Het is dit jaar 25 jaar geleden dat Stef bos zich met zijn lied Papa op de muzikale kaart zette in Nederland en België. Het lied bleek het vertrekpunt te zijn voor een avontuurlijke weg waarbij hij voortdurend een punt voorbij de horizon zocht. Van al die reizen in en buiten zijn hoofd deed hij in vele theatervoorstellingen verslag middels een 400 tal songs die zich beluisteren als een reisverhaal van een kleine mens in een grote wereld.
Hij is misschien de enige Nederlandse liedschrijver die evenredig in Nederland, Vlaanderen en Zuid-Afrika wortel heeft geschoten en de invloeden van die landen en hun talen verwerkt heeft in zijn oeuvre. Voor iemand als hij die altijd naar nieuwe ruimte zocht was het vanzelfsprekend dat hij die 25 jaar vooral wilde vieren met nieuwe songs onder de titel: Een sprong in de tijd.
Deze cd vormt tezamen met een boek (Mijn onmacht woont in woorden) een tweeluik dat in 2016 het licht zal zien.
Beide laten zien hoe breed Stef Bos zich heeft ontwikkeld in die 25 jaar. Degene die een beeld denkt te hebben van wie hij is en wat hij doet komt dikwijls bedrogen uit. Ook omdat hij veelal de luwte zoekt van het theater om tot wasdom te komen en zich minder manifesteert daarbuiten. Of zoals hij het zelf zegt ‘ik werk aan een repertoire als ware het een fotoboek van een reis door de tijd’.
