Beschrijving
Stef Bos: “Met de cd Schaduw In De Nacht werden de teksten meer metaforisch. Het titelnummer alleen al is minder direct dan een tekst als Vuur, terwijl het ook deels een commentaar is op de wereld en de tijd waarin ik leefde. Ook voor het nummer Hier Stroomt Het Bier, wat een soort verslag was van vijf jaar in het spotlicht, zocht ik een meer cryptische vorm. Salvador Dali is een poging om een surrealistische taal te zoeken. Met Fin De Siècle kwam een oude liefde boven water…. de historie na 1850. Ik zocht een ontwikkeling.
Het was vanaf de tweede cd al onderwerp van gesprek met platenbaas Hans Kusters. Hij voorzag dat ik het publiek van het eerste uur van me zou vervreemden door andere wegen in te slaan en hij had gelijk, maar ik kon niet anders dan nieuwe grenzen aftasten om het voor mezelf interessant te houden. Het pleit voor Hans dat hij mij m’n gang liet gaan.
Ik heb die verschillende fases altijd als een geheel gezien. Ik wilde op de lange termijn denken en stap voor stap doorwerken aan een repertoire om na verloop van tijd een fotoboek van indrukken te verzamelen van wat ik had gezien en gevoeld onderweg.
Voor Schaduw In De Nacht werkte ik langer aan de teksten. Waar ik daarvoor nog al eens zinnen liet staan waar ik niet uit kwam, waren de teksten in het algemeen voor mij nu meer af.
Ook de kritiek die ik voelde en las had daarop een invloed. Niet dat ik er mij naar plooide, maar ik trok het me wel aan… Daarom heeft kritiek voor mij ook een functie, al is het nooit gemakkelijk om kritiek direct te incasseren. Kritiek moet je ook nooit te letterlijk nemen. Kritiek zegt doorgaans meer over de criticaster dan over het materiaal, maar ze moet wel tot nadenken stemmen. Doorgaans brengt kritiek mij ergens anders dan waar de ander mij wil hebben, maar dat is op zich al de moeite waard.
Met Schaduw In De Nacht zette de lijn naar boven in Nederland in, terwijl het in België eigenlijk mijn laatst besproken wapenfeit was. De vier cd’s daarna werden veel minder opgemerkt in Vlaanderen, ook denk ik omdat er een andere wind was gaan waaien, met een voornamelijk Engelstalige alternatieve muziekrichting waarin het soort Nederlandstalige muziek dat ik maakte uit de tijd was. Maar de weerstand is een goede test. Joni Mitchell haalt in dat verband Nietzsche aan in een autobiografie, waar ze het heeft over de te volgen weg: twee punten en een rechte lijn. Je kunt maar één ding echt doen en dat is wat je voelt dat je moet doen… De rest is een weg van opportunisme, waarmee je creatief vroeg of laat je eigen kuil graaft.
Daarbij werd de wereld waarin ik leefde groter. Ik ging vaak naar Zuid-Afrika en begon het als een derde thuisland te ervaren. Zondag In Soweto is daarvan een weerslag. Het nummer werd geschreven na een lang verblijf en het samenwerken en leven binnen de zwarte cultuur. Daarom is Schaduw In De Nacht voor mij na Is Dit Nu Later de belangrijkste cd in mijn ontwikkeling tot dat moment.”
